Rozdział 3

TINA POV

W końcu zadzwonił mój wybawiciel – dzwonek. Poderwałam się z krzesła i wyszłam z klasy. Nauczyciel coś tam jeszcze pieprzył o balu ale już nie słuchałam. No bo po co jak nie idę?

Popatrzyłam na plan. Teraz Angielski w 49. Zajebiście. Zrywam się.

- Teraz mamy tam. – powiedział Bieber wskazując w drugą stronę niż zamierzałam pójść.

- A kto powiedział że ja chce tam iść? – prychnęłam.

- No chodź. – zaczął siłą mnie ciągnąc.

- Bieber  radze mnie puścić bo nie ręczę za siebie! – wykrzyczałam.

- No chodź. – puścił mnie.

- Nie idę na angielski. – powiedziałam. – Widzimy się na matmie. – już miałam odchodzić gdy nagle poczułam jak się unoszę.

- Puść mnie pedale jebany! – krzyknęłam a on nic sobie z tego nie robił. No dzięki Malik.   Boże z kim ja chodzę do klasy.

- Weź odpuść bo mamy się spotkać z Stylesem a ty to utrudniasz.

- Ja pierdole, kolejny pedał. – powiedziałam gdy byliśmy już pod klasą.

-Puść mnie! – krzyknęłam mu do ucha.

- Nie, bo uciekniesz. – powiedział ale postawił mnie na ziemie.

- No weź…. – już miałam uciec gdy Bieber  złapał mnie i przyciągnął do siebie.

-Bieber! Weź się ogarnij bo… - zobaczyłam pedała i Alls.

- O elo Alls. – powiedziałam ale nie miałam jak się na nią rzucić bo Bieber mnie trzymał. Ally schowała się za Stylesa.

- A tobie co? – spytałam i szarpałam się aby się uwolnić przez co Malik dostał w nos.

- Upss… -powiedziałam nie przestając się szarpać.

- A to kto to? – spytał lokat pedał. Taaaa… mam ksywę na niego.

-Tina. Nowa. Trzeba ją trzymać bo ucieka. – powiedział Bieber. Zobaczyłam że All szepcze coś lokatemu a ten odwrócił się w jej stronę i odpowiedział.

- W towarzystwie się nie szepcze! – zwróciłam im uwagę.

- Bieber debilu puść mnie bo cie w nocy wykastruje! – krzyknęłam na co osoby ze szkoły odwróciły się i dziwnie na mnie popatrzyły.

- No i co się lampicie?! – krzyknęłam a ci szybko się odwrócili zajmując się swoimi sprawami.

- Bieber. Puść mnie bo musze iść do toalety. – powiedziałam już mocno wkurwiona.

- Tak, bo ci uwierzę. – powiedział.

- No przysięgam ci że ide tylko do toalety i wracam za 5 minut. – powiedziałam a on mnie puścił.

- Masz 5 minut potem będzie gorzej. – powiedziała a ja przewróciłam oczami i pociągnęłam Ally za sobą do toalety.

- Co jest? – zapytałam się przyjaciółki.

- Nie spotykam się z Tobą.

- Dlaczego?

- Bo mój ojciec.

- Ten typ który miał cię głęboko gdzieś?

- Tak. A z resztą… po co Ci to wiedzieć?

- Hmmm.. no nie wiem bo jesteś moją przyjaciółką a ja się martwie?

- Byłaś.

-CO?! – wytrzeszczyłam oczy.

- W skrócie… dowiedział się, zabronił spotykania z Tobą.

- Ja pierdole.. I ty się go słuchasz?! Od kiedy?!

- Tak, słucham się go. W końcu to mój ojciec, co nie? Od kiedy? Od zawsze.

- To ja dziękuję za takiego ojca który przez całe życie ma mnie głęboko gdzieś i nagle po 11 latach postanawia przyjechać i zabraniać ci wszystkiego. – powiedziałam poirytowana.

- Nie zabrania mi wszystkiego. Ale… Nie wiem.

-Co nie wiesz?

- Czy ty… z resztą, nie ważne.

- Czy ja co? Alls mów.

- Czy ty… naprawdę to zrobiłaś? Przecież… przecież miałyśmy się przyjaźnić.

-Ale co zrobiłam? Nie rozumiem. On ci coś nagadał? Przecież wiesz jaki jest. Zrobi wszystko żebyś nie przyjaźniła się ze mną i chłopakami.

- Może i to prawda, ale to jest realistyczne. To wszystko wyjaśnia. – Powiedziała siadając na kafelkach.

-Ale co wszystko wyjaśnia.. All powiedz o co chodzi. – powiedziałam i usłyszałam za drzwiami.

- Tins? Jesteś tam? – no oczywiście Bieber bawi się w mojego tatusia.

- Odpierdol się i nie mów na mnie Tins. – krzyknęłam i odwróciłam się do All.

- Ok. Tins! – zaśmiał się.

- Wszystko wyjaśnia to… - Podała mi kartkę papieru.

- Co to? – ukucnęłam przy niej.

- Pamiętasz jak do mnie ostatnio dzwoniłaś i mówiłaś że Patrick jest u Ciebie? Albo to była prawda, albo… - Spojrzała na tą kartkę. – Przeczytaj.- powiedziała a ja otworzyłam kartkę i zaczęłam czytać.

„Josh, ten twój Patrick jest u mnie przychodzisz? Ally nie może (na szczęście) nie wytrzymałabym przy niej tyle czasu. Żal mi jej, że myśli iż się z nią przyjaźnię, ale naj…” – przeczytałam i wybuchnę łam śmiechem.

-Boże All. To jest jakieś kłamstwo. Ja napisałabym tak :

„Josh, Patrick jest u mnie przychodzisz? Ally nie może (na nieszczęście) nie wytrzymam bez niej tyle czasu. Szkoda że nie może przyjść” – poprawiłam to oczywiście pewnie z wielkimi błędami ortograficznymi jak zawsze to robię i podałam jej kartkę.

- Dobra, powiedzmy że Ci wierzę, ale… on przesadził.

- Bardzo przesadził.

- O której kończysz? – Spytała się stając na równe nogi a ja pokazałam jej plan.  – O 16 u mnie. Musimy pogadać. – Powiedziała i wyszłyśmy uśmiechnięte z toalety.

- Dobrze mamo. – powiedziałam i popatrzyłam się na nią.

- Bosz.. Tins myślałem że uciekłaś. – powiedział Bieb.

- Bieber ryj! Ally to jest pedał Bieber, pedał Malik i pedał Horan i pedała Stylesa już znasz. – wyszczerzyłam się do niej. - Pedały to jest Ally. – powiedziałam a Alls miała duże oczy ze zdziwienia. – Co? – spytałam zdezorientowana.

- Kurwa… bo ja… bo on… bo oni… bo ja nie… - jąkała się All.

- CO?

- No bo… ja… no i…

- Wysłów się! – krzyknęłam i potrzepałam nią.

- NIE POZNAŁAM STYLESA! O kurwa…

- Aha. To już poznałaś. – wyszczerzyłam się w jej stronę za co mnie kopnęła. – Ał.. umieram – taa. Siema sarkazm!

*Dryń…* Jak ja tego Ne lubię..

- Ej… kurwa, gdzie jest Styles!?

- Hahaha… obraził się. Hahahhahahhaha – zaczęłam się śmiać. – a wam co? Języka w gębie zabrakło? Dopiero mieliście tyle do powiedzenia.- zwróciłam się do Biebera, Malika i Horana.

-Hahaha.. tak bardzo śmieszne Tina. – powiedział do mnie Horan, chyba pierwszy lub drugi raz od naszego „powiatania”.

 -Styles poszedł już na lekcje.- zwrócił się do All Malik.

- I że mnie zostawił!?

-Uuuuuu… Alls wybucha.. radze się odsunąć. – zaśmiałam się.

- Morda Mendez! – Burknęła.

-Tak ja też cię kocham. Gdzie masz? – spytałam się jej.

- 109, kurwa, przecież  ja nawet nie wiem gdzie to jest. – Przymrużyła oczy.

- Na drugim piętrze. Po schodach prosto i potem w lewo. – wytłumaczył jej Bieber.

- Serio?! No co ty? Myślałam że po suficie a na schodach krzywo. – rzuciłam sarkastycznie w jego stronę.

- Dzięki Mrs. Bieber. – Powiedziała, poczochrała go po włosach.

-Fuuu.. A co jak on ma wszy? Bleee.

- AHAHAHAHAAHAHAHAHAHAHAHAHA… - Rżała jak koń.

-Aha. Fajnie, wzruszyła mnie twoja historia.- rzuciłam do niej.

- Ale nie płacz. – Pogłaskała mnie po włosach.

-Ally radziłbym ci się pośpieszyć bo Stevans już pewnie jest w klasie.- powiedział jej blondas.

- Pf… jak możesz mnie wyganiać? Już Cię nie lubię. – Skrzyżowała ręce na klatce piersiowej i zaczęła biec. No to się wywaliła.

-hahahahahaa.. – wybuchnę łam śmiechem. – boże a go dalej nie ma? Zmywam się. –powiedziałam i zaczęłam iść w stronę wyjścia szkoły.

- Nie rżyj jak koń! Na przerwie się z Tobą policzę! – Wykrzyczała i zniknęła mi z pola widzenia. Zaśmiałam się i nagle zostałam pociągnięta do sali. Dzięki Malik wiesz? Lekcja minęła jako tako.

ALLY POV

Styles się chyba na mnie obraził ;/ Ups. Trzeba będzie się z nim pogodzić. Weszłam do klasy, a tam lekcja. Ile się spóźniłam?

- Pierwszy dzień w szkole, spóźnienie o 15 minut. – Tylko tyle? Eee tam. Rozglądnęłam się po klasie. Styles sobie siedzi jakiś zdołowany, ale do tego są jeszcze dwie wolne ławki. Gdzie usiąść? Nerwowo przegryzłam wargę. – Usiądziesz wreszcie? – Spytała się już nieźle wkurzona baba.

- T-tak. – Odpowiedziałam i ruszyłam najpowolniej jak tylko umiałam. Gdzie mam siadać? Jeśli usiądę osobno już nigdy się do mnie nie odezwie… jeśli usiądę obok to pomyśli że go lubię. A lubię? No właśnie… Czy ja lubię Harrego Stylesa. Jeśli odpowiem tak, Tina mnie zabije. Jeśli nie… Styles będzie na mnie dalej mega obrażony. Kurwa. A może i Tina ich polubi? Raz kozi śmierć. Wyciągnęłam książki i przykleiłam gumę na spód ławki. Kopnęłam lekko Harrego, ale ten nie reagował. Zrobiłam to jeszcze raz, tym razem średnio. Kurwa. On w ogóle to czuje!? Kopnęłam go z całej siły.

- Ałaaa! – Rozległ się krzyk.

- Sorki, nie chcąco. – Uśmiechnęłam się najmilej jak tylko umiałam.

- Co tam się dzieje!? – Spytała się pani Stevans.

- No bo Ally mnie… - Przerwałam mu moim „AAAAAA!”. – No bo Ally…

- … mnie przytula. – Powiedziałam mrugając oczami.

- Jakoś nie widzę. – Powiedział Styles.

- Widzisz.

- Nie widzę.

- WIDZISZ.

- Nie.

- Tak.

- To pokaż.

- Nie!

- Tak!

- Nie lubię Cię. – Skrzyżowałam palce.

- Lubisz, i to udowodnisz. – Jestem taka ciekawa co wymyśli.

- Jak? – Spytałam patrząc na niego jak na idiotę.

- Hugając mnie. – Pfff… myśli że go hugnę? – Jak mnie nie hugniesz, powiem babie Stevans co zrobiłaś.

- To był szantaż?

- Tak jakby. – Powiedział.

- Hugnę Cię na przerwie, jeżeli nie powiesz Stevansowej.

- Zgoda. – Powiedział i wrócił do bazgrania jakichś patyczaków krzyczących „Aaaa to Niall! On nas zje!”. Ten człowiek jest psychiczny. Wyciągnęłam mój „Zeszyt Szkiców” i dokańczałam szkic Nathana Sykesa z The Wanted.

- Co to? – Spytał Harry pokazując na zeszyt.

- Zeszyt. – Odpowiedziałam głupio.

- Ale nie… ten człowiek, wygląda jak… - Zaczął wyginać szyje tak, jakby był na ringu. – Wtf? Ty lubisz tego gościa!? – Niby dalej szeptał, ale jak dla mnie normalnie mówił.

- No, tak…? – Odpowiedziałam

- Jak ty możesz? – Jezu, ten człowiek naprawdę był psychiczny. Wyglądał mniej więcej tak, jakbym go zdradziła.

- Normalnie.

- Musisz przestać.

- A bo? – Zaczyna mnie wnerwiać.

- A bo ty go nie możesz lubić.

- A niby dlaczego?

- Eh, Jezu… baby. Nie ogarnięte. Za dużo mówić. Rób sobie z nim co chcesz.

- A weź się, jesteś jakiś psychiczny. – Powiedziałam i schowałam moje bazgroły.

- Ładnie rysujesz.

- Fajnie. – Powiedziałam i próbowałam skupić się na lekcji, która trwała wieczność. „Dryń”… Dzwonek. Wolność.

- Lubisz mnie? – Spytał poruszając brwiami.

- Nie. – Odpowiedziałam bez mniejszego namysłu.

- A kochasz? – Zaczął jakoś dziwnie poruszać brwiami.

- Nie, lepiej kochaj deszcz bo tylko on na Ciebie leci.

- A więc nie jestem pociągający? – Spytał z tym swoim smutasem.

- Ależ nie, przecież jesteś pociągający jak spłuczka od klozetu. – Uśmiechnęłam się sztucznie

Kolejne 3 lekcje trwały wieczność. Znowu lekcja. Skierowałam się do sali nr. 69

- Dzień dobry. – Powiedział nauczyciel.

- Dzień dobry. – Odpowiedziała 1/3 klasy. Whohoho, ale się wysilili .

- Dzisiaj porozmawiamy o balu.  Więc tak, odbędzie się on w Sali gimnastycznej. Każdy musi się jakoś przebrać, za to dostanie piątkę. Miałem Wam tego nie mówić, no ale cóż. Bal będzie o 19, a skończy się o 23. Nikt Wam nie zabrania wyjść wcześniej. Każdy musi przyjść z parą. Mówiąc parą, mam na myśli chłopak i dziewczyna. Radzę przyjść Ally, bo jeszcze nie nałapałaś żadnych ocen, a już kończy się pierwszy dzień. – Westchnęłam i usiadłam wygodniej na krześle. – Dla zainteresowanych za 2 dni konkurs plastyczny.

- O czym dokładnie? – Spytałam.

- Trzeba na rysować jakiś tam zaczarowany rysunek, ale to powie Wam pan od plastyki, który przyjdzie jutro do Was na matematykę. – Usłyszałam ciche krzyki radości. – A teraz, jako że mamy wychowawczą, narysujemy swojego partnera z ławki. – Że co? Chwila… Harry nie umie ładnie rysować (domyśliłam się po tym jego rysunku), więc dlaczego ja mam go narysować ładnie? A co tam, narysuję brzydko. – Musicie spojrzeć na waszego partnera i dokładnie narysować twarz, reszta zależy od Was. – Spojrzałam na Harrego. Zielone oczy, duży nos… łatwo nie będzie. – Macie jeszcze 5 minut. – Oznajmił nauczyciel po 35 minutach.

- Gotowe. – Powiedziałam sama do siebie i przyłożyłam rysunek do klatki piersiowej, żeby Harry nie mógł go zobaczyć.

- Teraz pokażcie go swojemu partnerowi. – Powiedział i znowu zaczął przeglądać jakieś tam papiery.

- Okej, na 3? – Spytał Harry z tą swoją chrypką w głosie.

- Raz… - Zaczęłam odliczać.

- Dwa…

- Trzy! – Krzyknęliśmy razem i zaczęliśmy się śmiać. Położyliśmy rysunki na ławce.

- Co ja robie? – Spytał Harry okazując na namalowaną przeze mnie dłoń.

- Czeszesz się schabowym. – Odpowiedziałam.

- Czemu mam tu pryszcza? – Spytałam.

- To twój nos! – Bronił się Harry.

- Ej co ja… - Zaczął ale wiedziałam o co mu chodzi, więc go wyprzedziłam.

- Płuczesz się w kompocie. – Wyszczerzyłam się a ten przewrócił oczami. Schowajcie je do szafki, a w czwartek je ocenimy i wstawie Wam oceny. – Wytrzeszczyłam oczy, z resztą tak samo jak i Harry.

*DRYŃ, DRYŃ*

- Odprowadzić Cię? – Spytał.

- Nie dzięki, jest zimno.

- I co z tego? – Spytał, jakby go to wcale nie obchodziło.

- To, że będzie Ci zimno. – Powiedziałam patrząc na niego od góry do dołu. Usłyszałam wibracje, spojrzałam na telefon – Tina.

Po wymianie paru sms i spostrzeżeniu błędów Tiny Harry zaczął :

- Kto to?

- Ktosiek. – Powiedziałam i wyszłam ze szkoły. Ruszyłam w stronę domu. Cały czas słyszałam kroki i oddech Harrego za mną. Obróciłam się na pięcie, czego od razu pożałowałam. Stałam twarzą w twarz z Harrym Stylesem. Dzieliło nas jedynie 5 cm od razu się cofnęłam.

- Nie powinieneś mnie tak straszyć. – Powiedziałam i znów zaczęłam iść.

- Dlaczego? – Spytał i szedł tyłem, przodem do mnie. Nienawidzę takich sytuacji. Wprost ich nie cierpię. Już nic nie odpowiadałam. Zatrzymałam się przed bramką do mojego domu.

- Dzięki że mnie odprowadziłeś. – Powiedziałam i weszłam przez już otwartą bramkę. Zamknęłam ją, zanim on też zdążył to zrobić.

- Nie zaprosisz mnie?...